Ken je dat gevoel?
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd en Elena
21 December 2013 | Mozambique, Bazaruto Archipelago
Ken je dat gevoel? Denken dat je droomt? Jezelf in je arm knijpen omdat het moment waarin je verkeert bijna te mooi is om waar te zijn?
Dit gevoel hadden wij twee weken lang. We waren in een absoluut paradijs en waren bijna bang voor het moment waarop we weer zouden ontwaken. Onze tour door Swaziland, Mozambique en Zuid Afrika was een prachtige droom, oh nee, het was realiteit!!
Na een heel gaaf weekend Jo’burg bij de Koninklijke familie, startte onze tour op maandag 2 december. We stapten in een grote overlander die ons naar Swaziland zou vervoeren… Daar aangekomen werden we overvallen door de schoonheid van dit onafhankelijke land waar de koning 13 vrouwen heeft en de bevolking uitermate vriendelijk, liefdevol en warm is. We reden door prachtig groene bergen door de wolken om op onze plaats van bestemming uit te komen: het Royal National Park Hlane. Hier zouden we hopelijk onze eerste leeuwen en olifanten gaan spotten! Na onze tent opgezet te hebben en doodmoe in slaap te willen vallen, hoorden we ze dan… Gegrom en gebrul, hét bewijs dat er hier leeuwen waren… Beiden zaten we rechtop in de tent toen we het gevoel kregen dat er eentje achter onze tent stond, op zoek naar lekkere malse hapjes… Dit gegrom duurde zo’n vijf uur lang, en uiteindelijk zijn we toch maar in slaap gevallen. Vastberaden om deze reuzen de volgende dag in real life te ontmoeten. Om vijf uur stonden we weer naast onze tent, klaar voor een sunrise gamedrive. Het was echt PRACHTIG! We reden een prachtig groene bush bush in (Swaziland heeft namelijk heel veel regen) en na een half uur was het zover… WE ZAGEN ONZE EERSTE LEEUW! Het was een leeuwin, ze was op zo’n meter afstand van de jeep waar we in reden. Hierna zagen we tot onze verbazing ook nog twee andere leeuwinnen uit de bosjes komen, ze liepen heel relaxed en gromden af en toe naar ons. Prachtig. Onze guide besloot om deze leeuwinnen voorbij te rijden en ze op te wachten omdat hij er zeker van was dat de leeuw, Mufassa himself, nu ook dichtbij moest zijn! En hij had gelijk… Uit de bosjes zagen we een prachtige kop vol met manen tevoorschijn komen. Statig en charmant, vol charisma kwam de koning der dieren ons goedemorgen wensen. Op dit ogenblik hingen onze monden open en knepen we elkaar telkens maar even in de arm om er zeker van te zijn dat dit echt gebeurde. Hierna besloten we om het dan ook maar even vast te leggen! ;) Het was echt fantastisch. Mufassa ging bij zijn vrouwen liggen, en samen waren zij op niet meer dan 2 meter afstand bij ons vandaan. Zo indrukwekkend!
Na deze prachtige leeuwenbijeenkomst reden we zeer enthousiast verder en botsten we even later bijna tegen een dikke olifant aan die midden op het zandpad stond! Ook zeer indrukwekkend en we waren enorm onder de indruk van zijn grote gestalte… Ook deze olifant was op niet meer dan een meter afstand van waar wij ons bevonden. Na deze olifant kwamen we nog giraffen, zebra’s, neushoorns en een hele hoop impala’s tegen. Het was een geweldige gamedrive met als hoogtepunt toch wel het spotten van de leeuwenkoning waar we ons al vanaf ons zesde jaar op verheugden!
Na een relaxt verloop van de rest van de dag waarbij we nog bijna tegen een python aanliepen die in een boom hing, vertrokken we de volgende ochtend in alle vroegte naar Mozambique. Het is verbazingwekkend hoe je het landschap ziet veranderen wanneer je er per voertuig doorheen rijdt. Langzaam maar zeker verschenen er steeds meer palmbomen in de bergen en zagen we de rondavels gemaakt van koeienpoep overgaan in vierkante, rieten huisjes met bananen- en mangobomen in hun ‘achtertuin’. ’s Avonds laat kwamen we aan op onze plek van bestemming: een prachtige beach-camping. Onze tent stond midden in het strandzand met de zee op de achtergrond en wanneer je door het gaas naar buiten keek, zag je door de palmbomen heen een prachtige sterrenhemel inclusief melkweg. Jullie begrijpen dat dit erg romantisch was en we elkaar die avond bleven knijpen om er zeker van te zijn dat we niet in een droom waren beland!
De volgende ochtend hadden we een ocean safari gepland, maar: de zee was ZEER woest en de eigenares van de ocean safari gaf aan dat wanneer je bang was voor de zee of snel zeeziek werd, je vooral NIET moest gaan. De golven waren immens hoog en de schuimkoppen wuifden ons tegemoet. De reden dat we zo graag deze ocean safari wilden doen, was dat er op deze plaats in de Indische oceaan whalesharks waren, dolfijnen en mantaroggen. Tijdens deze safari zouden we ze gaan zoeken op een rubberbootje met flippers, snorkel en duikbril om te proberen of we er mee zouden kunnen snorkelen. Een gaaf avontuur dus en een once-a-lifetime-expierience! Dus, Sjoerd: bang voor de zee en Elena: snel zeeziek, kozen voor het avontuur en sprongen in de rubberboot die inderdaad en paar keer bijna oversloeg door de woeste zee. Beiden zagen we nogal wit: Sjoerd omdat de zee zich niet in zijn aardigste verschijningsvorm liet zien en Elena omdat de golven in haar buik ook tamelijk hoog werden. Na tien minuten was het dan zover, we zagen dolfijnen springen! Once captain probeerde met de rubberboot zo dicht mogelijk bij de dolfijnen te komen en op het moment dat hij ‘NOW! JUMP!’ riep, lieten we ons achterover van de boot in de wilde oceaan vallen. Laten we zeggen dat dit een oefenritje was… Beiden hadden we een aantal enorme slokken zout water door onze snorkel binnengekregen en zwemmen met flippers bleek toch ook niet zo makkelijk als het was. Met als resultaat: dolfijnen weg en wij nog witter dan dat we al waren. Sjoerd kon nog enigszins op eigen kracht in de boot komen, maar Elena moest zich erin laten trekken en landde als een gestrande zeekoe midden in de boot. Erg charmant, maar vol avontuur! ;) De volgende stop was het dan zover: men zag een whaleshark! Opnieuw lieten we ons achterover in de wilde zee vallen, maar nu met iets meer gratie en gevoel voor het ademen door de snorkel. Het ging ons zeer goed af maar zagen nog niet meteen de whaleshark…. We keken op naar onze captain die wees in een bepaalde richting… En, die richting leek te wijzen naar ons??? Opnieuw keken we in de oceaan met onze duikbril en snorkel, en daar stopten we even met ademhalen. We waren oog in oog met een levensgroot, prachtig natuurwonder…. Hij was enorm vredig en zwom zo dichtbij langs ons heen dat we na zijn hoofd ook de rest van zijn prachtige lijf konden bewonderen… Elena kon zichzelf niet beheersen en riep van alles onverstaanbaars door haar snorkel en Sjoerd stopte met denken aan de wilde zee en kon alleen nog maar kijken naar dit moois. Toen deze whaleshark ver voorbij was, zwommen we terug naar de boot waar we ons weer op ons allercharmantst in lieten hijsen… Toen zagen we pas dat we dwars door alle kwallen heen waren gezwommen en volledig onder de beten zaten… Ach, alles voor een whaleshark! Hierna werd Elena’s buik echter echt niet meer blij en werden de golven in haar eigen buik steeds hoger waardoor ze deze moest lossen in de oceaan…. Poeh, echt schippersbenen heeft ze nog niet. De volgende gespotte dieren waren opnieuw whalesharks en dolfijnen en hierbij zijn we opnieuw op onderwatersafari gegaan. Prachtig!! Eenmaal terug in de boot werd het Elena echt te veel en ook Sjoerd had het wel gehad met die immense golven. Op de terugweg naar het strand zagen we tot onze (en de captains) verbazing twee supergrote mantaroggen onder onze boot doorzwemmen! De captain was helemaal verbaasd, deze had hij namelijk nog nooit tijdens een safari gezien, normaal zwemmen deze dieren veel dieper en zag hij ze enkel met duiken. Wij weer, de boter aan onze kont bleef nog even plakken. Ondertussen was Elena heel hard bezig om positieve gedachten in haar hoofd te stoppen die de misselijkheid een beetje in bedwang zouden houden… Sjoerd was beretrots op zichzelf dat hij de oceaan was getrotseerd waar hij altijd toch een beetje bang voor was. Gelukkig gingen we snel daarna terug naar de wal waar we trillend maar immens gelukkig uit konden stappen. We zouden het zo opnieuw doen en onze witte kleurtjes namen we voor lief. Toen we weer wat kleur kregen hebben we onszelf getrakteerd op een paar heerlijke pina colada’s (van verse kokosnoten en ananas) en hebben we genoten van een heerlijke middag op een parelwit verlaten strand met azuurblauw water…. Mozambique is echt een paradijs en we voelden ons enorm bevoorrecht dat we hier mochten zijn (bedankt HAN studentprijs!).
De volgende bestemming in Mozambique was Villanculos. Vanaf hier zouden we een bazaruto-Island-trip maken. We vertrokken in een zeilboot naar prachtige eilanden waar we verse vis aten die onze kok, die mee was op de zeilboot, bereid had op een klein vuurtje in de zeilboot. Daarnaast was hier prachtig koraal en reef en konden we tijdens het snorkelen de mooiste vissen en kleuren koraal ooit zien…. Opnieuw een sprookje…. ’s Avonds bracht de zeilboot ons naar een waar winnaarseiland uit Expeditie Robinson. We moesten van de boot af, door de zee met onze tassen op ons hoofd en sliepen in tenten die uitkeken over de zee…. We aten opnieuw heerlijke vis, fruit en groenten en bij een kampvuurtje voelden we ons gelukkiger dan ooit. We douchten ons onder een boom in de open lucht en vielen heerlijk in slaap… De volgende ochtend bij zonsopgang zagen we een prachtige zon uit de oceaan opkomen en na een heerlijk ontbijt vertrokken we weer van dit winnaarseiland om nog een aantal andere prachtige eilanden te bewonderen. Wat zo bijzonder was aan deze tour, was dat het NIET touristisch/ commercieel was. We voelden ons telkens weer immens bijzonder omdat we aankwamen op eilanden waar geen mensen of voetsporen te bekennen waren. Het waren stuk voor stuk wonders en we bleven maar knijpen om er zeker van te zijn dat dit echt was. Na deze prachtige trip verbleven we nog een paar dagen in Mozambique om te relaxen en hierna stapten we weer in onze overlander om terug te gaan richting Zuid Afrika. Op onze planning stond namelijk ook het Krugerpark… Hier aangekomen zagen we al snel dat dit onze verwachtingen enorm teleurstelde. Het Krugerpark, waar iedereen immens enthousiast over is en vol lof over spreekt, is een enorme toeristische en commerciële bedoeling. Midden in het park staat een TANKSTATION voor alle auto’s en bussen die er rond rijden, en mocht je denken dat je in de bush bush komt? Niets is minder waar, je rijdt namelijk op verharde, geasfalteerde wegen! Daarnaast is er een enorme hoeveelheid aan winkels/restaurants en zijn er zelfs ‘dorpen’ in het Krugerpark waar rond de 4000 mensen kunnen overnachten!! Ja, het is heel schoon en het ziet er netjes uit… Maar wij merkten heel sterk dat we ‘verwend’ waren door al het natuurlijk schoon in Botswana waar je midden in de natuur bent! Doe ons maar een stoffig zandpad en een avontuur om een dier te spotten! Tijdens een gamedrive in het Kruger (die we toch maar gedaan hebben) zagen we wél ons eerste luipaard! Maar: jammer genoeg volgden hierna snel drie andere auto’s omdat onze guide dit even ‘twitterde’ op de Krugertwitter. Tsja, hoe gaaf het ook is dat we nu onze hele big five gezien hadden, waren we toch een beetje teleurgesteld in de commercie van dit park… De laatste trip die we tijdens onze tour maakten, was de panoramaroute… Prachtige vergezichten door Zuidelijk Afrika, het bezoeken van de Blyde River Canyon (de derde-grootste van de wereld), Gods Window (die zijn gordijnen dicht had gemaakt, we waren in een enorme wolk en zagen niks door het window waarbij je normaal tientallen kilometers ver het land in kunt kijken) en Potholes. Deze laatste kon Elena niet meer meemaken. Tijdens haar enthousiasme bij het zien van de canyon besloot ze om maar even haar enkel om te slaan… Gelukkig was het de laatste dag en was haar persoonlijke fysiotherapeut al onderweg (Yvonne Poels in aantocht)!
Op maandag kwamen we weer aan in Serowe (home sweet home) om vervolgens op dinsdag Yvonne op te gaan pikken van het vliegveld in Gaborone! Best spannend, ons eerste bezoek!! Het weerzien was fantastisch en ook heel vreemd… In ons Botswaanse avontuur was opeens iemand die we heel veel zagen in Nederland! Nederland leek even heel dichtbij en dit was even wennen op een positieve manier. Nu genieten we al bijna een hele week van elkaar en is het een feest om elkaar iedere ochtend weer te begroeten! We letten tevens op de honden van het huis met zwembad en tennisbaan en vanmiddag vieren we daar onze eigen poolparty samen met de honden en zonder locals… ;) Feest dus!! Gisteren zijn we met Yvonne naar de wijken waar onze kinderen wonen en het project geweest… Yvonne moest even slikken. Waar wij al aan gewend zijn zorgde bij haar voor veel momenten van: ‘potverdikkie!’. Ze gaf aan dat ze zich niet voor had kunnen stellen hoe armoedig veel kinderen leven… Het raakte haar om te zien hoe blij de kinderen waren om ons te zien en ze moest er even van bijkomen… Tsja, de verschillen hier zijn groot… Een poolparty vieren in een upperclass-huis en een bezoek brengen aan een hutje met kinderen die onder het vuil zitten… Het is hier allemaal! En soms, soms moet je jezelf dan gewoon even knijpen…
We wensen jullie allemaal een super fijne kerst en een heel bijzonder jaar waarin jullie jezelf ook heel vaak mogen knijpen omdat er overal, ook in Nederland of waar ook ter wereld, momenten mogelijk zijn waarop je denkt dat je in een paradijs bent beland… Maak het paradijs zelf! Wellicht met behulp van onze foto’s…
Heel veel liefs en enorm veel knuffels van ons!
Sjoerd, Elena en Yvonne!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Dit gevoel hadden wij twee weken lang. We waren in een absoluut paradijs en waren bijna bang voor het moment waarop we weer zouden ontwaken. Onze tour door Swaziland, Mozambique en Zuid Afrika was een prachtige droom, oh nee, het was realiteit!!
Na een heel gaaf weekend Jo’burg bij de Koninklijke familie, startte onze tour op maandag 2 december. We stapten in een grote overlander die ons naar Swaziland zou vervoeren… Daar aangekomen werden we overvallen door de schoonheid van dit onafhankelijke land waar de koning 13 vrouwen heeft en de bevolking uitermate vriendelijk, liefdevol en warm is. We reden door prachtig groene bergen door de wolken om op onze plaats van bestemming uit te komen: het Royal National Park Hlane. Hier zouden we hopelijk onze eerste leeuwen en olifanten gaan spotten! Na onze tent opgezet te hebben en doodmoe in slaap te willen vallen, hoorden we ze dan… Gegrom en gebrul, hét bewijs dat er hier leeuwen waren… Beiden zaten we rechtop in de tent toen we het gevoel kregen dat er eentje achter onze tent stond, op zoek naar lekkere malse hapjes… Dit gegrom duurde zo’n vijf uur lang, en uiteindelijk zijn we toch maar in slaap gevallen. Vastberaden om deze reuzen de volgende dag in real life te ontmoeten. Om vijf uur stonden we weer naast onze tent, klaar voor een sunrise gamedrive. Het was echt PRACHTIG! We reden een prachtig groene bush bush in (Swaziland heeft namelijk heel veel regen) en na een half uur was het zover… WE ZAGEN ONZE EERSTE LEEUW! Het was een leeuwin, ze was op zo’n meter afstand van de jeep waar we in reden. Hierna zagen we tot onze verbazing ook nog twee andere leeuwinnen uit de bosjes komen, ze liepen heel relaxed en gromden af en toe naar ons. Prachtig. Onze guide besloot om deze leeuwinnen voorbij te rijden en ze op te wachten omdat hij er zeker van was dat de leeuw, Mufassa himself, nu ook dichtbij moest zijn! En hij had gelijk… Uit de bosjes zagen we een prachtige kop vol met manen tevoorschijn komen. Statig en charmant, vol charisma kwam de koning der dieren ons goedemorgen wensen. Op dit ogenblik hingen onze monden open en knepen we elkaar telkens maar even in de arm om er zeker van te zijn dat dit echt gebeurde. Hierna besloten we om het dan ook maar even vast te leggen! ;) Het was echt fantastisch. Mufassa ging bij zijn vrouwen liggen, en samen waren zij op niet meer dan 2 meter afstand bij ons vandaan. Zo indrukwekkend!
Na deze prachtige leeuwenbijeenkomst reden we zeer enthousiast verder en botsten we even later bijna tegen een dikke olifant aan die midden op het zandpad stond! Ook zeer indrukwekkend en we waren enorm onder de indruk van zijn grote gestalte… Ook deze olifant was op niet meer dan een meter afstand van waar wij ons bevonden. Na deze olifant kwamen we nog giraffen, zebra’s, neushoorns en een hele hoop impala’s tegen. Het was een geweldige gamedrive met als hoogtepunt toch wel het spotten van de leeuwenkoning waar we ons al vanaf ons zesde jaar op verheugden!
Na een relaxt verloop van de rest van de dag waarbij we nog bijna tegen een python aanliepen die in een boom hing, vertrokken we de volgende ochtend in alle vroegte naar Mozambique. Het is verbazingwekkend hoe je het landschap ziet veranderen wanneer je er per voertuig doorheen rijdt. Langzaam maar zeker verschenen er steeds meer palmbomen in de bergen en zagen we de rondavels gemaakt van koeienpoep overgaan in vierkante, rieten huisjes met bananen- en mangobomen in hun ‘achtertuin’. ’s Avonds laat kwamen we aan op onze plek van bestemming: een prachtige beach-camping. Onze tent stond midden in het strandzand met de zee op de achtergrond en wanneer je door het gaas naar buiten keek, zag je door de palmbomen heen een prachtige sterrenhemel inclusief melkweg. Jullie begrijpen dat dit erg romantisch was en we elkaar die avond bleven knijpen om er zeker van te zijn dat we niet in een droom waren beland!
De volgende ochtend hadden we een ocean safari gepland, maar: de zee was ZEER woest en de eigenares van de ocean safari gaf aan dat wanneer je bang was voor de zee of snel zeeziek werd, je vooral NIET moest gaan. De golven waren immens hoog en de schuimkoppen wuifden ons tegemoet. De reden dat we zo graag deze ocean safari wilden doen, was dat er op deze plaats in de Indische oceaan whalesharks waren, dolfijnen en mantaroggen. Tijdens deze safari zouden we ze gaan zoeken op een rubberbootje met flippers, snorkel en duikbril om te proberen of we er mee zouden kunnen snorkelen. Een gaaf avontuur dus en een once-a-lifetime-expierience! Dus, Sjoerd: bang voor de zee en Elena: snel zeeziek, kozen voor het avontuur en sprongen in de rubberboot die inderdaad en paar keer bijna oversloeg door de woeste zee. Beiden zagen we nogal wit: Sjoerd omdat de zee zich niet in zijn aardigste verschijningsvorm liet zien en Elena omdat de golven in haar buik ook tamelijk hoog werden. Na tien minuten was het dan zover, we zagen dolfijnen springen! Once captain probeerde met de rubberboot zo dicht mogelijk bij de dolfijnen te komen en op het moment dat hij ‘NOW! JUMP!’ riep, lieten we ons achterover van de boot in de wilde oceaan vallen. Laten we zeggen dat dit een oefenritje was… Beiden hadden we een aantal enorme slokken zout water door onze snorkel binnengekregen en zwemmen met flippers bleek toch ook niet zo makkelijk als het was. Met als resultaat: dolfijnen weg en wij nog witter dan dat we al waren. Sjoerd kon nog enigszins op eigen kracht in de boot komen, maar Elena moest zich erin laten trekken en landde als een gestrande zeekoe midden in de boot. Erg charmant, maar vol avontuur! ;) De volgende stop was het dan zover: men zag een whaleshark! Opnieuw lieten we ons achterover in de wilde zee vallen, maar nu met iets meer gratie en gevoel voor het ademen door de snorkel. Het ging ons zeer goed af maar zagen nog niet meteen de whaleshark…. We keken op naar onze captain die wees in een bepaalde richting… En, die richting leek te wijzen naar ons??? Opnieuw keken we in de oceaan met onze duikbril en snorkel, en daar stopten we even met ademhalen. We waren oog in oog met een levensgroot, prachtig natuurwonder…. Hij was enorm vredig en zwom zo dichtbij langs ons heen dat we na zijn hoofd ook de rest van zijn prachtige lijf konden bewonderen… Elena kon zichzelf niet beheersen en riep van alles onverstaanbaars door haar snorkel en Sjoerd stopte met denken aan de wilde zee en kon alleen nog maar kijken naar dit moois. Toen deze whaleshark ver voorbij was, zwommen we terug naar de boot waar we ons weer op ons allercharmantst in lieten hijsen… Toen zagen we pas dat we dwars door alle kwallen heen waren gezwommen en volledig onder de beten zaten… Ach, alles voor een whaleshark! Hierna werd Elena’s buik echter echt niet meer blij en werden de golven in haar eigen buik steeds hoger waardoor ze deze moest lossen in de oceaan…. Poeh, echt schippersbenen heeft ze nog niet. De volgende gespotte dieren waren opnieuw whalesharks en dolfijnen en hierbij zijn we opnieuw op onderwatersafari gegaan. Prachtig!! Eenmaal terug in de boot werd het Elena echt te veel en ook Sjoerd had het wel gehad met die immense golven. Op de terugweg naar het strand zagen we tot onze (en de captains) verbazing twee supergrote mantaroggen onder onze boot doorzwemmen! De captain was helemaal verbaasd, deze had hij namelijk nog nooit tijdens een safari gezien, normaal zwemmen deze dieren veel dieper en zag hij ze enkel met duiken. Wij weer, de boter aan onze kont bleef nog even plakken. Ondertussen was Elena heel hard bezig om positieve gedachten in haar hoofd te stoppen die de misselijkheid een beetje in bedwang zouden houden… Sjoerd was beretrots op zichzelf dat hij de oceaan was getrotseerd waar hij altijd toch een beetje bang voor was. Gelukkig gingen we snel daarna terug naar de wal waar we trillend maar immens gelukkig uit konden stappen. We zouden het zo opnieuw doen en onze witte kleurtjes namen we voor lief. Toen we weer wat kleur kregen hebben we onszelf getrakteerd op een paar heerlijke pina colada’s (van verse kokosnoten en ananas) en hebben we genoten van een heerlijke middag op een parelwit verlaten strand met azuurblauw water…. Mozambique is echt een paradijs en we voelden ons enorm bevoorrecht dat we hier mochten zijn (bedankt HAN studentprijs!).
De volgende bestemming in Mozambique was Villanculos. Vanaf hier zouden we een bazaruto-Island-trip maken. We vertrokken in een zeilboot naar prachtige eilanden waar we verse vis aten die onze kok, die mee was op de zeilboot, bereid had op een klein vuurtje in de zeilboot. Daarnaast was hier prachtig koraal en reef en konden we tijdens het snorkelen de mooiste vissen en kleuren koraal ooit zien…. Opnieuw een sprookje…. ’s Avonds bracht de zeilboot ons naar een waar winnaarseiland uit Expeditie Robinson. We moesten van de boot af, door de zee met onze tassen op ons hoofd en sliepen in tenten die uitkeken over de zee…. We aten opnieuw heerlijke vis, fruit en groenten en bij een kampvuurtje voelden we ons gelukkiger dan ooit. We douchten ons onder een boom in de open lucht en vielen heerlijk in slaap… De volgende ochtend bij zonsopgang zagen we een prachtige zon uit de oceaan opkomen en na een heerlijk ontbijt vertrokken we weer van dit winnaarseiland om nog een aantal andere prachtige eilanden te bewonderen. Wat zo bijzonder was aan deze tour, was dat het NIET touristisch/ commercieel was. We voelden ons telkens weer immens bijzonder omdat we aankwamen op eilanden waar geen mensen of voetsporen te bekennen waren. Het waren stuk voor stuk wonders en we bleven maar knijpen om er zeker van te zijn dat dit echt was. Na deze prachtige trip verbleven we nog een paar dagen in Mozambique om te relaxen en hierna stapten we weer in onze overlander om terug te gaan richting Zuid Afrika. Op onze planning stond namelijk ook het Krugerpark… Hier aangekomen zagen we al snel dat dit onze verwachtingen enorm teleurstelde. Het Krugerpark, waar iedereen immens enthousiast over is en vol lof over spreekt, is een enorme toeristische en commerciële bedoeling. Midden in het park staat een TANKSTATION voor alle auto’s en bussen die er rond rijden, en mocht je denken dat je in de bush bush komt? Niets is minder waar, je rijdt namelijk op verharde, geasfalteerde wegen! Daarnaast is er een enorme hoeveelheid aan winkels/restaurants en zijn er zelfs ‘dorpen’ in het Krugerpark waar rond de 4000 mensen kunnen overnachten!! Ja, het is heel schoon en het ziet er netjes uit… Maar wij merkten heel sterk dat we ‘verwend’ waren door al het natuurlijk schoon in Botswana waar je midden in de natuur bent! Doe ons maar een stoffig zandpad en een avontuur om een dier te spotten! Tijdens een gamedrive in het Kruger (die we toch maar gedaan hebben) zagen we wél ons eerste luipaard! Maar: jammer genoeg volgden hierna snel drie andere auto’s omdat onze guide dit even ‘twitterde’ op de Krugertwitter. Tsja, hoe gaaf het ook is dat we nu onze hele big five gezien hadden, waren we toch een beetje teleurgesteld in de commercie van dit park… De laatste trip die we tijdens onze tour maakten, was de panoramaroute… Prachtige vergezichten door Zuidelijk Afrika, het bezoeken van de Blyde River Canyon (de derde-grootste van de wereld), Gods Window (die zijn gordijnen dicht had gemaakt, we waren in een enorme wolk en zagen niks door het window waarbij je normaal tientallen kilometers ver het land in kunt kijken) en Potholes. Deze laatste kon Elena niet meer meemaken. Tijdens haar enthousiasme bij het zien van de canyon besloot ze om maar even haar enkel om te slaan… Gelukkig was het de laatste dag en was haar persoonlijke fysiotherapeut al onderweg (Yvonne Poels in aantocht)!
Op maandag kwamen we weer aan in Serowe (home sweet home) om vervolgens op dinsdag Yvonne op te gaan pikken van het vliegveld in Gaborone! Best spannend, ons eerste bezoek!! Het weerzien was fantastisch en ook heel vreemd… In ons Botswaanse avontuur was opeens iemand die we heel veel zagen in Nederland! Nederland leek even heel dichtbij en dit was even wennen op een positieve manier. Nu genieten we al bijna een hele week van elkaar en is het een feest om elkaar iedere ochtend weer te begroeten! We letten tevens op de honden van het huis met zwembad en tennisbaan en vanmiddag vieren we daar onze eigen poolparty samen met de honden en zonder locals… ;) Feest dus!! Gisteren zijn we met Yvonne naar de wijken waar onze kinderen wonen en het project geweest… Yvonne moest even slikken. Waar wij al aan gewend zijn zorgde bij haar voor veel momenten van: ‘potverdikkie!’. Ze gaf aan dat ze zich niet voor had kunnen stellen hoe armoedig veel kinderen leven… Het raakte haar om te zien hoe blij de kinderen waren om ons te zien en ze moest er even van bijkomen… Tsja, de verschillen hier zijn groot… Een poolparty vieren in een upperclass-huis en een bezoek brengen aan een hutje met kinderen die onder het vuil zitten… Het is hier allemaal! En soms, soms moet je jezelf dan gewoon even knijpen…
We wensen jullie allemaal een super fijne kerst en een heel bijzonder jaar waarin jullie jezelf ook heel vaak mogen knijpen omdat er overal, ook in Nederland of waar ook ter wereld, momenten mogelijk zijn waarop je denkt dat je in een paradijs bent beland… Maak het paradijs zelf! Wellicht met behulp van onze foto’s…
Heel veel liefs en enorm veel knuffels van ons!
Sjoerd, Elena en Yvonne!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
-
21 December 2013 - 16:00
Petra En Robbert:
Wat geweldig! Geniet van alles, alles, alles dat op jullie pad komt!
Liefs, Petra en Robbert
-
21 December 2013 - 16:48
Ineke En Guus:
Hallo Luitjes,
Wauw wat een verhaal, en wat zullen jullie een heerlijk gevoel hebben van alle indrukken die jullie daar op doen. Ook voor jullie hele fijne dagen en een mooi nieuw jaar. Dat jullie nog maar mogen genieten van al het moois daar. ... Maar wel terug komen he!!
xx Ineke en Guus!! -
21 December 2013 - 17:09
Henk En Corina En Stijn:
Wouw, wat een mooi verhaal. Zouden er jaloers van worden.
Jullie ook een fijne kerst en een mooi 2014. Lekker genieten!!
Henk, Corina en Stijn :-)
-
21 December 2013 - 17:18
Renzo,Monique, Luca En Nina.:
Hoi allemaal.
Wat weer een mooi verhaal.
Jullie zijn weer een prachtige ervaring rijker.
Ook vanuit het verre Sevenum willen wij jullie fijne dagen een gelukkig nieuwjaar wensen.
Knuffel van ons. -
21 December 2013 - 20:52
Jan:
Geweldig!! Genietse daar!! X -
21 December 2013 - 20:55
Gert:
Hallo Elena en Sjoerd, wat moet het heerlijk zijn om zoveel bijzondere dingen te mogen zien! Zoals jullie het vertellen is het of ik erbij ben geweest. Hopelijk zijn jullie niet blauw van het vele knijpen. Ik wens jullie fijne feestdagen en in 2014 alles wat wenselijk is. Geniet van het bezoek. Groetjes, Gert. -
22 December 2013 - 08:51
Isa:
Ha lieverds!
Wat klinkt jullie vakantie geweldig! Bijzonder dat jullie dat mee hebben mogen maken!
Veel plezier daar
Liefs Isa -
22 December 2013 - 11:15
TT:
Adembenemend mooi verhaal Elena en Sjoerd. GEWELDIG om dit allemaal mee te mogen maken.
De big five is binnen maar ook jullie eerste bezoek is binnen.
Héle fijne dagen samen en maak met hetzelfde geluksgevoel een roettttsssssjjjjj naar 2014!!!
Liefs; TT -
22 December 2013 - 11:18
Mia:
Hallo lieverds allemaal, wát weer een verhaal, ik heb het tijdens het lezen HELEMAAL mee beleeft en zag het weer helemaal voor me, vooral het avontuur op de rubberboot met jullie eerste duik in de oceaan....moest echt verschrikkelijk lachen..... Kost dan wel een paar blauwe armen maar het waren dan ook allemaal zo'n bijzondere momenten dat je deze je deze verdere leven nooit meer vergeten zult. Jammer dat Kruger zo commercieel is maar dat is altijd al geweest , misschien nu nog erger. Tja, en dan Yvonne waarmee jullie nu rondtrekken, wat leuk dat ze bij bij jullie is gedurende de Feestdagen. Ik kan niet wachten tot Yvonne bij me op de stoep staat met een grote ervaring rijker.Als ik jullie foto's zie vind ik het nog steeds heel onwerkelijk overkomen dat Yvonne zomaar bij jullie is.... Dan knijp IK dus even in mijn arm..haha !
Vandaag naar Rhino-park zal zéker weer een bijzondere belevenis worden. Deze keer zijn jullie de tourguides...hoop dat deze jeep alle zandstormen doorstaat !!!!
Lieve Sjoerd ,Elena en Yvonne, voor alledrie een geweldig kerstfeest gewenst, onder de melkweg of waar dan ook het zal zowiezo een héle bijzondere kerst worden. tot gauw weer, dikke Kerstknuffel van mij. En nu op naar de Kerststol en het gewonnen konijn...!!!! -
22 December 2013 - 14:38
Mirjam:
Lieve beiden, wat een prachtig reisverslag weer, inderdaad de beste besteding van je prijs Elena! Voor jullie natuurlijk ook hele fijne kerstdagen gewenst en alle goeds voor 2014! Geniet nog veel intens van alles wat op jullie pad komt in Botswana. Veel liefs -
22 December 2013 - 22:20
Papa:
Ha kinders,
Geweldige verhalen weer! Het wordt onderhand eentonig maar het is volgens mij een geweldige belevenis. Ik vind het eigenlijk wel prima dat we de details van jullie belevenissen pas horen als jullie weer "thuis" zijn. Dat is beter voor onze gemoedstoestand ( pythons, zeestorm, als een zeekoe in de boot terugkeren ):-)
Nog veel plezier verder en alvast een fijne kerst. Hoe gaat kerstmis eigenlijk in Botswana?
Als Yvonne thuis is moeten we in America maar een bijeenkomst organiseren waarbij zij haar verhalen aan het thuisfront kwijt kan. Dat vindt Mia vast niet erg!!
Nogmaals fijne dagen en een fantastisch 2014.
Veel knuffels en het ga jullie goed. xxxx -
23 December 2013 - 10:37
Marike:
Wauw Sjoerd en Elena.. ik herken in jullie verhalen de belevenissen van mijn dochter die in zuid afrika ongeveer dezelfde reis heeft gemaakt. Ze wil maar 1 ding en dat is... terug! Voor nu hele fijne feestdagen en ik verheug me al weer op jullie nieuwe belevenissen! -
23 December 2013 - 22:50
Marcella:
Lieve Sjoerd en Elena, wat hebben jullie toch een geweldige tijd daar in Afrika. Al lezend waande ik me ook op reis. Geniet tot de max, dat lukt volgens mij prima.
Vanuit het niet echt winterse Nederland Fijne Kerst toegewenst en een super oud en nieuw.
Dikke kus Marcella -
28 December 2013 - 00:35
Loes L:
Wauw wauw wauw, dat is het enige wat ik kan zeggen, het klinkt fantastisch! Een heeeeeele fijne jaarwisseling en alle geluk in 2014, wij zullen zeker ook ons eigen paradijsje proberen te maken :)
Liefs!
Loes -
31 December 2013 - 19:39
Helen:
Lieve Sjoerd en Elena,
op deze oudejaarsavond keek ik weer eens of er een bericht was van jullie, na de vakantie in SA en Mozambique. Wat een prachtig verhaal over leeuwen, pythons en een zeekoe. Ik heb echt dubbel gelegen van het lachen. Wat bijzonder dat jullie die grote zeedieren hebben gezien. Fantastisch!
Een prachtig nieuwjaar gewenst en
veel liefs van Helen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
