Back to basics!!
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd en Elena
12 September 2013 | Botswana, Serowe
Hallo lieve allemaal!
Uzogile? Kizogile sentle, ee Mma! (Hoe gaat het? Met mij (ons) gaat 't heel goed!) . Bedankt voor alle leuke reacties op ons vorige bericht! We genieten er heel erg van om alles te lezen!!
Hier weer een nieuw verslag van ons vol nieuwe indrukken en ervaringen...
Allereerst willen we jullie graag een indruk geven van de manier waarop we leven hier in Botswana... Wellicht kunnen jullie het je niet voorstellen, maar we gaan hier echt enorm back to basics... En dat is FIJN! Ons huisje heeft een betonnen vloer, een aantal lekkages, water wat soms (met regelmaat) wegvalt en we hebben allerlei medebewoners zowel in ons huis als in onze yard... Soms zegt Sjoerd: 'Elena, je moet NU enorm rustig opstaan van de bank want achter je zit een klein beestje...' Wanneer Elena dan vliegensvlug opstaat en achter haar kijkt, zit er een enorm groot gevleugeld beest waar we beiden de naam (nog) niet van weten en smeekt ze Sjoerd of hij het vliegende gevaar per direct wil vermoorden... (Sorry voor de aanhangers van pvdd)! De elektriciteit moeten we 'opwaarderen' met een pasje en is dus niet vanzelfsprekend. Om deze reden eten we iedere avond bij kaarslicht. Kaarsen, vuur en een voorraad water in grote emmers zijn een must om hier succesvol te kunnen leven. Bijvoorbeeld om, als het water wegvalt, samen te kunnen badderen in n laagje water van 5cm om dit water vervolgens te gebruiken om de wc mee door te spoelen. 's Avonds is het hier, na een prachtige zonsondergang à la Lion King, om zes uur pikkedonker en na het eten (we koken hier gewoon net zoals in NL) beginnen we te gapen en hebben we het gevoel dat het al middernacht is... We gaan dan na een douche of het wassen met een washandje lekker naar bed en komen dan tot de ontdekking dat het pas 20.30 is!!! Anyway, we vallen binnen no time in slaap en snurken in één ruk door tot even nadat de zon opkomt... Om 6.45 zijn we klaarwakker en begint onze dag!! Wanneer we al zwaaiend naar alle voorbijgangers (we zijn nogal een attractie) en slingerend over alle onverharde zandwegen (we hebben elke ochtend onze eigen jeepsafari) in onze truck op het schooltje zijn aangekomen, begint ons werk. Het schooltje is nog primitiever dan ons huisje: geen elektriciteit (dus GEEN computers/laptops/digiborden/etc)en geen flushing toilet. Koken voor de kinderen wordt nog gedaan op n houtvuurtje in n enorme zwarte pot. Het toilet bestaat uit een huisje met hierin een betonnen gat waar je alles in kwijt kan... Als je tenminste uitgevonden hebt hoe je dit kunt doen zonder besmettingsgevaar... Jullie begrijpen dat Sjoerd het erg makkelijk heeft maar Elena zich in allerlei bochten moet wringen om op de één of andere manier niet naast het potje te piesen! De betonnen vriend is namelijk net te hoog om fijn te hangen zonder iets aan te hoeven raken... Plastuitjes zijn dan ook zeer welkom! De oplossing voor nu is dat het hier zo warm is dat alles gelukkig alweer uitgezweet wordt. Want ook al is het hier pas net lente, het is hier al 35 graden en t wordt elke dag warmer!
Op het schooltje zijn we afgelopen weken al met vanalles bezig geweest. Ons hoofddoel is het coachen van de leerkrachten ter bevordering van de kwaliteit van het onderwijs dat gegeven wordt. Dit coachen verloopt anders dan in NL. Waar je in NL veel samen reflecteert en nieuwe doelen opstelt, zijn we hier vooral bezig met het geven van voorbeeldlessen (die we uitgeschreven hebben)... De leerkrachten imiteren het liefst precies wat je doet, reflecteren is onmogelijk. Bij de vraag:'wat willen jullie van ons leren?' worden we niet begrijpend aangekeken... Het liefst hebben ze hier dus gewoon dat je mee aanpakt (of nog liever: alles overneemt zodat ze zelf lekker kunnen slapen) en hen veel input geeft. Daar zijn we dus mee bezig geweest! Er is zoveel wat we aan willen pakken, er is bijv enorm weinig variatie in lessen, het tempo is gigantisch traag (hier zullen we waarschijnlijk gewoon aan moeten wennen, gezien de Botswanen nogal traag zijn) en er wordt vaak totaal niet door de ogen van kinderen gekeken. Zowel op didactisch als op pedagogisch vlak kunnen we hier dus veel betekenen... Daarnaast hebben we hier te kampen met kinderen uit een laag sociaal-economisch milieu. De ouders zijn laag opgeleid (velen zelfs NIET) en begrijpen het 'nut' van school ook niet altijd helemaal... Wij willen laten zien dat wanneer de kinderen geregistreerd zijn op de school, ze ook aanwezig moeten zijn tenzij ze een geldige reden hebben. Helaas zijn er toch vrij vaak kinderen niet op school.. Daarom zijn we gisteren en vandaag deze kinderen in hun yard (lees: stukje afgebakend zand met kleine stenen hutjes en n heel leger aan kippen, geiten of ezels) op gaan zoeken om met de ouders te praten en ze mee te nemen naar school! Gisteren is dit helaas mislukt... We spraken kalm de moeder van een jongetje aan om te vragen waarom hij niet op school was en dat hij wel op school diende te zijn. De moeder kwam met een smoes dat hij niet gewassen was omdat z'n oom (!) de sleutel van hun hut had meegenomen. De desbetreffende jongen liep vrolijk in de yard rond en kon prima (in onze ogen) ongewassen mee naar school... Hij zou immers niet de enige ongewassen leerling zijn! De moeder vond dit echter absoluut geen goed plan en begon tegen ons te schreeuwen en schelden... Toen hebben we het jongetje aangesproken en hem doen beloven dat hij vandaag wél op school zou zijn. Anders zouden we weer komen... Een schreeuwende moeder meer of minder kan er best bij... Gelukkig was hij vandaag wél op school, missie toch geslaagd dus! Ook een ander meisje dat al twee weken afwezig was hebben we thuis opgezocht. In haar yard aangekomen gaf haar moeder aan dat het meisje al twee weken bij haar vader was en deze vader niet wilde dat ze naar school ging (waarom??? We zouden het niet weten!). We lieten ons niet makkelijk afschepen en gingen dus op zoek naar de vader van het meisje. In zijn yard aangekomen zagen we 10 vrouwen, 6 kinderen, 10 kippen, 1 haan en 2 mannen. Wat blijkt? De vader van het meisje is een Zimbabwaanse vluchteling, en Zimbabwanen trouwen met 5(!!!!) vrouwen! En de haan waarschijnlijk met 10 kippen... We spraken de vader aan en hij gaf aan dat de moeder van het meisje niets had gezegd over de school waar het meisje naartoe moest... Ongelofelijk, de communicatie hier!!! En alle smoesjes, pfffff... Goed, het belangrijkste was dat het meisje naar school zou komen, ze stond in haar nakie bij de deur (lees: gammele houten plank met klink in n opening tussen de stenen muren) en moest zich dus nog eerst wassen, een boterham eten en aankleden... Dat maakte ons niets uit, we zouden pas weggaan met het meisje achter in onze truck! En.... Na 3 kwartier zat ze daar!! En reden we naar het schooltje... Succesmomentje! Het meisje lachte de hele weg, waarschijnlijk moeten we haar nu iedere dag in onze truck oppikken van huis!;) behalve het coachen van de leerkrachten, kinderen ophalen om naar school te gaan en motiveren van de ouders om hun kinderen naar school te sturen, leiden we hier op vrijdagen ook de staffmeeting. De kinderen zijn op vrijdag altijd vrij zodat de leerkrachten op deze dag kunnen overleggen, thema's voorbereiden of wij kunnen workshops organiseren over bijv het gebruik van bepaalde materialen. Onze eerste staffmeeting die we moesten leiden had al meteen een prettig begin... De leerkrachten probeerden ons uit! We hadden duidelijk aangegeven dat de meeting om 8.30 zou beginnen, echter: wij waren de enige aanwezigen om 8.30! Tsja, daar sta je dan met je goede gedrag! Direct daarna ging de telefoon en vertelde één van de leerkrachten de smoes dat ze de sleutels (die ze IEDERE dag bij zich heeft) thuis had laten liggen en dus terug naar huis moest waardoor ze later zou zijn... De slechtste smoes die wij ooit hadden gehoord... Toen ze er eenmaal was (3 kwartier later dan de afgesproken tijd) werd Elena dan ook even goed professioneel boos. Dit waren namelijk geen afspraken, ook al heb je Botswaans bloed. Deze professionele boosheid was professioneel genoeg om serieus genomen te worden en ze bood haar excuses aan. Eens zien of ze komende vrijdag op tijd is...
Ondanks de professionele boosheid is ons contact met de leerkrachten en de project manager hier goed. In de pauzes kletsen we over van alles en ervaren we iedere dag hoezeer onze cultuur verschilt van de cultuur die hier heerst... Er worden bijv veel discussies gevoerd over onze relatie! We wonen wel samen en zijn niet getrouwd... Kan dat dan zomaar? Gaven onze ouders hier toestemming voor? En hoe zit dit dan met de kerk? En woont Elena dan bij Sjoerd in? Hoe lang willen we nog zo zondig bezig blijven? Er wordt maar 5x per dag gevraagd wanneer Sjoerd eindelijk eens op z'n knieën gaat! Om dit in mindering te brengen stelt Sjoerd Elena op andere plaatsen maar voortaan voor als 'his wife'! Even wennen, maar ach...
Een ander verschil in cultuur is dat wij, gekke Nederlanders, graag lekker in de zon zitten in de pauze! In onze lekkere korte broeken en shirtjes... De Botswanen zelf zitten het liefst met een lange broek/jurk in de schaduw en zeggen de zon liever uit de weg te willen gaan... Ook de kinderen zijn niet aan zoveel (WIT!) bloot gewend... De eerste dag dat Elena in korte broek in de klas was konden ze zich nergens meer op concentreren, alleen Elena's benen waren nog interessant... Ze voelden er soms voorzichtig aan en moesten giechelen of keken bezorgd omdat deze benen zo enorm WIT waren... Toen Sjoerd in de pauze met de kinderen met een bal aan het spelen was, gebruikten ze dit moment om eens ongegeneerd en uitgebreid aan zijn handen, benen en haar te voelen..om er vervolgens bij te kijken alsof ze Mahatma Gandhi in eigen persoon hebben ontmoet!!
Naast de tijd in het schooltje heeft Sjoerd veel tijd in de auto en in het centrum van Serowe doorgebracht om van alles voor de school en voor ons huis te regelen. Hij heeft inmiddels dan ook een heel netwerk aan contacten opgebouwd om hem te helpen bij klusjes als het opnieuw afstellen en bijschaven van een deur, het vervangen van een raamslot, verkrijgen van een nieuwe koelkast, repareren van verschillende lekkende leidingen en het opnieuw egaliseren en polishen van een vloer. John Williams kan wat dat betreft voor help mijn man (of bijna-man) is klusser dus beter n ander adres zoeken!!
We willen dit lange bericht graag afsluiten met nog een paar ontdekkingen die we hier gedaan hebben;
Ontdekking 1: de grootste ontdekking van allemaal tot nu toe... Direct achter ons huis, in onze backyard, ligt een soort van kerk! Onze hele buurt komt hier samen... In tegenstelling tot de kerk met onze geliefde Indische goeroe als priester en de prachtige muziek en dans, wordt in deze kerk enorm veel geschreeuwd door een microfoon! Daarnaast wordt er hardop gehuild en klinken er enorm veel andere vreemde geluiden... Alsof er mensen gestraft worden en/of Botswaanse boze geesten uitgedreven... Ook wordt er gezongen, maar dit is ZO VALS dat onze arme oren er pijn van doen... En mochten jullie denken: 'joh, het zal best meevallen!', afgelopen zondag duurde deze kerkdienst maar liefst 7(!!!!!) uur lang!!! Daarnaast vindt er op 3 avonden door de weeks zo'n dienst plaats, deze diensten duren (maar) 4 uur... Misschien moeten we hier ook eens gaan biechten voor het feit dat we ongetrouwd samenwonen...
Ontdekking 2: internet is hier echt peperduur... We hebben dus niet veel tijd om jullie allemaal individuele aandacht te geven.. Spring dus een gat in de lucht en wees vereerd met een privé-berichtje van ons! En... Wees niet getreurd als je het met deze berichten mag doen, deze zijn best uitgebreid (toch?!;)) We proberen soms even naar plekjes met wifi te gaan!
Ontdekking 3: we zijn hier enorm gelukkig en genieten van iedere dag dat we hier zijn! Het is immens cool om te merken dat je als verwende westerling zo back to basics kunt leven en iedere dag zoveel prachtige dingen kunt doen... We hebben echt het gevoel iets bij te kunnen dragen hier en genieten van de cultuur en natuur van dit prachtige land!
Ontdekking 4: dit bericht is nu echt lang genoeg en het wordt tijd om te stoppen! We hopen dat met jullie ook alles goed gaat... Jullie mogen ons altijd mailen/appen... We lezen alles en proberen ook te reageren... Echter alleen als we daar tijd voor hebben tussen het harde werken en genieten door!:)
Heel veel liefs en dikke zoenen van de twee missionaries in the foreign fields!
Ps, mocht je op onze wall of fame willen hangen met een leuke foto (onze muren zijn best saai) of heel veel plastuitjes overhebben, dan mag je deze opsturen naar onderstaand adres:
The Ursuline community
P.O. Box 685
Serowe, Botswana
Uzogile? Kizogile sentle, ee Mma! (Hoe gaat het? Met mij (ons) gaat 't heel goed!) . Bedankt voor alle leuke reacties op ons vorige bericht! We genieten er heel erg van om alles te lezen!!
Hier weer een nieuw verslag van ons vol nieuwe indrukken en ervaringen...
Allereerst willen we jullie graag een indruk geven van de manier waarop we leven hier in Botswana... Wellicht kunnen jullie het je niet voorstellen, maar we gaan hier echt enorm back to basics... En dat is FIJN! Ons huisje heeft een betonnen vloer, een aantal lekkages, water wat soms (met regelmaat) wegvalt en we hebben allerlei medebewoners zowel in ons huis als in onze yard... Soms zegt Sjoerd: 'Elena, je moet NU enorm rustig opstaan van de bank want achter je zit een klein beestje...' Wanneer Elena dan vliegensvlug opstaat en achter haar kijkt, zit er een enorm groot gevleugeld beest waar we beiden de naam (nog) niet van weten en smeekt ze Sjoerd of hij het vliegende gevaar per direct wil vermoorden... (Sorry voor de aanhangers van pvdd)! De elektriciteit moeten we 'opwaarderen' met een pasje en is dus niet vanzelfsprekend. Om deze reden eten we iedere avond bij kaarslicht. Kaarsen, vuur en een voorraad water in grote emmers zijn een must om hier succesvol te kunnen leven. Bijvoorbeeld om, als het water wegvalt, samen te kunnen badderen in n laagje water van 5cm om dit water vervolgens te gebruiken om de wc mee door te spoelen. 's Avonds is het hier, na een prachtige zonsondergang à la Lion King, om zes uur pikkedonker en na het eten (we koken hier gewoon net zoals in NL) beginnen we te gapen en hebben we het gevoel dat het al middernacht is... We gaan dan na een douche of het wassen met een washandje lekker naar bed en komen dan tot de ontdekking dat het pas 20.30 is!!! Anyway, we vallen binnen no time in slaap en snurken in één ruk door tot even nadat de zon opkomt... Om 6.45 zijn we klaarwakker en begint onze dag!! Wanneer we al zwaaiend naar alle voorbijgangers (we zijn nogal een attractie) en slingerend over alle onverharde zandwegen (we hebben elke ochtend onze eigen jeepsafari) in onze truck op het schooltje zijn aangekomen, begint ons werk. Het schooltje is nog primitiever dan ons huisje: geen elektriciteit (dus GEEN computers/laptops/digiborden/etc)en geen flushing toilet. Koken voor de kinderen wordt nog gedaan op n houtvuurtje in n enorme zwarte pot. Het toilet bestaat uit een huisje met hierin een betonnen gat waar je alles in kwijt kan... Als je tenminste uitgevonden hebt hoe je dit kunt doen zonder besmettingsgevaar... Jullie begrijpen dat Sjoerd het erg makkelijk heeft maar Elena zich in allerlei bochten moet wringen om op de één of andere manier niet naast het potje te piesen! De betonnen vriend is namelijk net te hoog om fijn te hangen zonder iets aan te hoeven raken... Plastuitjes zijn dan ook zeer welkom! De oplossing voor nu is dat het hier zo warm is dat alles gelukkig alweer uitgezweet wordt. Want ook al is het hier pas net lente, het is hier al 35 graden en t wordt elke dag warmer!
Op het schooltje zijn we afgelopen weken al met vanalles bezig geweest. Ons hoofddoel is het coachen van de leerkrachten ter bevordering van de kwaliteit van het onderwijs dat gegeven wordt. Dit coachen verloopt anders dan in NL. Waar je in NL veel samen reflecteert en nieuwe doelen opstelt, zijn we hier vooral bezig met het geven van voorbeeldlessen (die we uitgeschreven hebben)... De leerkrachten imiteren het liefst precies wat je doet, reflecteren is onmogelijk. Bij de vraag:'wat willen jullie van ons leren?' worden we niet begrijpend aangekeken... Het liefst hebben ze hier dus gewoon dat je mee aanpakt (of nog liever: alles overneemt zodat ze zelf lekker kunnen slapen) en hen veel input geeft. Daar zijn we dus mee bezig geweest! Er is zoveel wat we aan willen pakken, er is bijv enorm weinig variatie in lessen, het tempo is gigantisch traag (hier zullen we waarschijnlijk gewoon aan moeten wennen, gezien de Botswanen nogal traag zijn) en er wordt vaak totaal niet door de ogen van kinderen gekeken. Zowel op didactisch als op pedagogisch vlak kunnen we hier dus veel betekenen... Daarnaast hebben we hier te kampen met kinderen uit een laag sociaal-economisch milieu. De ouders zijn laag opgeleid (velen zelfs NIET) en begrijpen het 'nut' van school ook niet altijd helemaal... Wij willen laten zien dat wanneer de kinderen geregistreerd zijn op de school, ze ook aanwezig moeten zijn tenzij ze een geldige reden hebben. Helaas zijn er toch vrij vaak kinderen niet op school.. Daarom zijn we gisteren en vandaag deze kinderen in hun yard (lees: stukje afgebakend zand met kleine stenen hutjes en n heel leger aan kippen, geiten of ezels) op gaan zoeken om met de ouders te praten en ze mee te nemen naar school! Gisteren is dit helaas mislukt... We spraken kalm de moeder van een jongetje aan om te vragen waarom hij niet op school was en dat hij wel op school diende te zijn. De moeder kwam met een smoes dat hij niet gewassen was omdat z'n oom (!) de sleutel van hun hut had meegenomen. De desbetreffende jongen liep vrolijk in de yard rond en kon prima (in onze ogen) ongewassen mee naar school... Hij zou immers niet de enige ongewassen leerling zijn! De moeder vond dit echter absoluut geen goed plan en begon tegen ons te schreeuwen en schelden... Toen hebben we het jongetje aangesproken en hem doen beloven dat hij vandaag wél op school zou zijn. Anders zouden we weer komen... Een schreeuwende moeder meer of minder kan er best bij... Gelukkig was hij vandaag wél op school, missie toch geslaagd dus! Ook een ander meisje dat al twee weken afwezig was hebben we thuis opgezocht. In haar yard aangekomen gaf haar moeder aan dat het meisje al twee weken bij haar vader was en deze vader niet wilde dat ze naar school ging (waarom??? We zouden het niet weten!). We lieten ons niet makkelijk afschepen en gingen dus op zoek naar de vader van het meisje. In zijn yard aangekomen zagen we 10 vrouwen, 6 kinderen, 10 kippen, 1 haan en 2 mannen. Wat blijkt? De vader van het meisje is een Zimbabwaanse vluchteling, en Zimbabwanen trouwen met 5(!!!!) vrouwen! En de haan waarschijnlijk met 10 kippen... We spraken de vader aan en hij gaf aan dat de moeder van het meisje niets had gezegd over de school waar het meisje naartoe moest... Ongelofelijk, de communicatie hier!!! En alle smoesjes, pfffff... Goed, het belangrijkste was dat het meisje naar school zou komen, ze stond in haar nakie bij de deur (lees: gammele houten plank met klink in n opening tussen de stenen muren) en moest zich dus nog eerst wassen, een boterham eten en aankleden... Dat maakte ons niets uit, we zouden pas weggaan met het meisje achter in onze truck! En.... Na 3 kwartier zat ze daar!! En reden we naar het schooltje... Succesmomentje! Het meisje lachte de hele weg, waarschijnlijk moeten we haar nu iedere dag in onze truck oppikken van huis!;) behalve het coachen van de leerkrachten, kinderen ophalen om naar school te gaan en motiveren van de ouders om hun kinderen naar school te sturen, leiden we hier op vrijdagen ook de staffmeeting. De kinderen zijn op vrijdag altijd vrij zodat de leerkrachten op deze dag kunnen overleggen, thema's voorbereiden of wij kunnen workshops organiseren over bijv het gebruik van bepaalde materialen. Onze eerste staffmeeting die we moesten leiden had al meteen een prettig begin... De leerkrachten probeerden ons uit! We hadden duidelijk aangegeven dat de meeting om 8.30 zou beginnen, echter: wij waren de enige aanwezigen om 8.30! Tsja, daar sta je dan met je goede gedrag! Direct daarna ging de telefoon en vertelde één van de leerkrachten de smoes dat ze de sleutels (die ze IEDERE dag bij zich heeft) thuis had laten liggen en dus terug naar huis moest waardoor ze later zou zijn... De slechtste smoes die wij ooit hadden gehoord... Toen ze er eenmaal was (3 kwartier later dan de afgesproken tijd) werd Elena dan ook even goed professioneel boos. Dit waren namelijk geen afspraken, ook al heb je Botswaans bloed. Deze professionele boosheid was professioneel genoeg om serieus genomen te worden en ze bood haar excuses aan. Eens zien of ze komende vrijdag op tijd is...
Ondanks de professionele boosheid is ons contact met de leerkrachten en de project manager hier goed. In de pauzes kletsen we over van alles en ervaren we iedere dag hoezeer onze cultuur verschilt van de cultuur die hier heerst... Er worden bijv veel discussies gevoerd over onze relatie! We wonen wel samen en zijn niet getrouwd... Kan dat dan zomaar? Gaven onze ouders hier toestemming voor? En hoe zit dit dan met de kerk? En woont Elena dan bij Sjoerd in? Hoe lang willen we nog zo zondig bezig blijven? Er wordt maar 5x per dag gevraagd wanneer Sjoerd eindelijk eens op z'n knieën gaat! Om dit in mindering te brengen stelt Sjoerd Elena op andere plaatsen maar voortaan voor als 'his wife'! Even wennen, maar ach...
Een ander verschil in cultuur is dat wij, gekke Nederlanders, graag lekker in de zon zitten in de pauze! In onze lekkere korte broeken en shirtjes... De Botswanen zelf zitten het liefst met een lange broek/jurk in de schaduw en zeggen de zon liever uit de weg te willen gaan... Ook de kinderen zijn niet aan zoveel (WIT!) bloot gewend... De eerste dag dat Elena in korte broek in de klas was konden ze zich nergens meer op concentreren, alleen Elena's benen waren nog interessant... Ze voelden er soms voorzichtig aan en moesten giechelen of keken bezorgd omdat deze benen zo enorm WIT waren... Toen Sjoerd in de pauze met de kinderen met een bal aan het spelen was, gebruikten ze dit moment om eens ongegeneerd en uitgebreid aan zijn handen, benen en haar te voelen..om er vervolgens bij te kijken alsof ze Mahatma Gandhi in eigen persoon hebben ontmoet!!
Naast de tijd in het schooltje heeft Sjoerd veel tijd in de auto en in het centrum van Serowe doorgebracht om van alles voor de school en voor ons huis te regelen. Hij heeft inmiddels dan ook een heel netwerk aan contacten opgebouwd om hem te helpen bij klusjes als het opnieuw afstellen en bijschaven van een deur, het vervangen van een raamslot, verkrijgen van een nieuwe koelkast, repareren van verschillende lekkende leidingen en het opnieuw egaliseren en polishen van een vloer. John Williams kan wat dat betreft voor help mijn man (of bijna-man) is klusser dus beter n ander adres zoeken!!
We willen dit lange bericht graag afsluiten met nog een paar ontdekkingen die we hier gedaan hebben;
Ontdekking 1: de grootste ontdekking van allemaal tot nu toe... Direct achter ons huis, in onze backyard, ligt een soort van kerk! Onze hele buurt komt hier samen... In tegenstelling tot de kerk met onze geliefde Indische goeroe als priester en de prachtige muziek en dans, wordt in deze kerk enorm veel geschreeuwd door een microfoon! Daarnaast wordt er hardop gehuild en klinken er enorm veel andere vreemde geluiden... Alsof er mensen gestraft worden en/of Botswaanse boze geesten uitgedreven... Ook wordt er gezongen, maar dit is ZO VALS dat onze arme oren er pijn van doen... En mochten jullie denken: 'joh, het zal best meevallen!', afgelopen zondag duurde deze kerkdienst maar liefst 7(!!!!!) uur lang!!! Daarnaast vindt er op 3 avonden door de weeks zo'n dienst plaats, deze diensten duren (maar) 4 uur... Misschien moeten we hier ook eens gaan biechten voor het feit dat we ongetrouwd samenwonen...
Ontdekking 2: internet is hier echt peperduur... We hebben dus niet veel tijd om jullie allemaal individuele aandacht te geven.. Spring dus een gat in de lucht en wees vereerd met een privé-berichtje van ons! En... Wees niet getreurd als je het met deze berichten mag doen, deze zijn best uitgebreid (toch?!;)) We proberen soms even naar plekjes met wifi te gaan!
Ontdekking 3: we zijn hier enorm gelukkig en genieten van iedere dag dat we hier zijn! Het is immens cool om te merken dat je als verwende westerling zo back to basics kunt leven en iedere dag zoveel prachtige dingen kunt doen... We hebben echt het gevoel iets bij te kunnen dragen hier en genieten van de cultuur en natuur van dit prachtige land!
Ontdekking 4: dit bericht is nu echt lang genoeg en het wordt tijd om te stoppen! We hopen dat met jullie ook alles goed gaat... Jullie mogen ons altijd mailen/appen... We lezen alles en proberen ook te reageren... Echter alleen als we daar tijd voor hebben tussen het harde werken en genieten door!:)
Heel veel liefs en dikke zoenen van de twee missionaries in the foreign fields!
Ps, mocht je op onze wall of fame willen hangen met een leuke foto (onze muren zijn best saai) of heel veel plastuitjes overhebben, dan mag je deze opsturen naar onderstaand adres:
The Ursuline community
P.O. Box 685
Serowe, Botswana
-
12 September 2013 - 14:31
Mvandersteen1@ziggo.nl:
Ha leentje en sjoerd,
Deze keer ben ik er als de kippen bij ( geen botswaanse maar een hollandse. ) Nog steeds veel nieuwe ontdekkingen lees ik, alles klinkt allemaal inderdaad wel héél erg als back to the basic.... Ik vind het knap hoe jullie hiermee om kunnen gaan en er zelfs van genieten máár daarnaast ook nog handig worden met schroevendraaiers enz.enz. ;-). De jeep kunnen jullie misschien beter ombouwen tot een americaanse schoolbus en er elke ochtend een rondje mee maken door het dorp, misschien heeft dat meer succes, Zowiezo worden jullie gesignaleerd en wie wil nou niet achter in zo'n jeep bij de teacher..?? Wel triest dat mensen geen idee hebben hoe belangrijk en toekomstbepalend goed onderwijs voor hun kinderen is.
De verzoekjes voor tekeningen heb ik al rondgestuurd en komen met het pakketje mee.
( Zie ook de mail als je tijd hebt.) Veel liefs en keep up the good work, tot gauw weer ! XXXXM -
12 September 2013 - 15:01
Lana:
Lieve Leen en Sjoerd!
Wat ontzettend leuk weer om te lezen! Je leest aan alles dat jullie het erg naar jullie zin hebben, genieten en het super goed aan het doen zijn! Knap hoor! Maar eigenlijk had ik niet anders verwacht van jullie ;)
De verhalen zijn erg leuk om te lezen en zo zijn we toch een beetje bij jullie!
Volgens mij overwinnen jullie een heleboel samen, goed zo!
Ik kijk uit naar jullie volgende bericht!
Ohja, leuk dat jullie je adres hebben opgeschreven, ik ga zeker wat sturen!!
Heel veel liefs, knuffels en kussen
Lana
-
12 September 2013 - 15:52
Isa:
Haa lieverds!
Super leuk om zo jullie dagelijkse dingen te horen! Wat super interessant dat het zó anders is dan hier. De mensen, het dagelijkse leven, de normen en waarden, maar ook school. Knap van jullie dat jullie daar al zo snel zo goed mee om weten te gaan en de 'leiding' durven nemen! Klinkt echt alsof jullie wat te weeg kunnen brengen, super leuk! Keep up the good work!
Ben nu al benieuwd naar jullie volgende verhalen!
Liefs Isa -
12 September 2013 - 16:52
Lara:
Ha lieverds!
Wat fijn om weer iets van jullie te horen/lezen! Wat doen jullie het goed zeg, echte kanjers! Knap dat jullie al zo de leiding durven nemen en dit ook al zo overtuigend doen! Tenminste, zo komt het over in jullie verhaal! Ik hoop dat die Botswaanse leerkracht dit ook vindt, zodat de volgende staffmeeting gewoon op tijd kan beginnen ;) Toch een klein beetje Nederlandse cultuur daar in Botswana dus..
Blijf genieten en keep up the good work!
Tot het volgende verhaal,
dikke kus -
12 September 2013 - 19:41
Papa, Mama, Marrigje:
Ha kanjers,
Weer een prachtig verhaal. We kunnen ons precies voorstellen hoe jullie fanatiek op het niet nakomen van de afspraken reageren. Maar wel een beetje respect voor de Botswaanse manier van leven. Niet dat wij over een half jaar in een vernederlandst Serowe komen! Bij de professionele boosheid van Elena kan ik me maar moeilijk iets voorstellen:-)
By the way; wij hebben inderdaad nooit toestemming gegeven dat jullie een zondig leven gingen leiden. Hebben we de vraag überhaupt gehad? En degene die Sjoerd al 5x heeft gevraagd op z'n knieën te gaan; is dat zo'n witte uit America?
Heel veel plezier verder en door jullie verhalen kunnen we ons veel beter voorstellen hoe het daar bij jullie is; prachtig beschreven.
Veel knuffels en kussen van paps, mams en Marrigje. -
12 September 2013 - 21:06
Loes L:
Wauw wauw wauw, daar zit ik dan op mijn bankje in mijn appartementje in Vancouver te doen alsof ik hier in een andere cultuur beland ben haha. Jullie verhaal zet dingen in een mooi perspectief en wat een fantastisch gevoel om je zo nuttig te maken voor die mensen en heerlijk om te lezen dat jullie er zo van genieten :) Keep the stories coming want zo kunnen we allemaal een beetje het gevoel krijgen daar ook te zijn en sterkte met de duiveluitdrijving in jullie achtertuin ;)
Veel liefs!
Loes -
13 September 2013 - 18:47
Ineke En Guus:
Hoi Elena en Sjoerd,
Geweldig leuk om jullie belevenissen te lezen. Wat een indrukken hebben jullie daar. Zal straks...(nou ja straks) wel wat zijn om weer aan die westerse haastigheden te wennen. We genieten van jullie verhalen, en kunnen ons enigszins het gezicht van Elena voorstellen als ze boos doet.';-) Enne sjoerd als je op de knieën gaat, dan wel hier het feestje he hahaha.
Nog veel wijsheid en ook plezier en we verheugen ons op het volgende verhaal.
xx Ineke en Guus -
13 September 2013 - 20:51
Jerome, Lenka, Jakub En Laura:
Hallo Elena en Sjoerd,
Wat weer een geweldige verhalen. Jullie kunnen deze verhalen straks allemaal samenvoegen tot een boek, weet zeker dat dit een bestseller gaat worden. Volgens mij hebben jullie nog nooit zoveel geleerd in zo'n korte tijd... De duivels achter in de tuin zijn wel een beetje eng. Wij hopen dat jullie dit enthousiasme nog lang vol kunnen houden want alles bij elkaar zal het toch wel veel energie vergen iedere dag opnieuw. Veel plezier nog en de groetjes aan alle lieve Botswaanse kinderen...
XXX
Jerome, Lenka, Jakub en Laura -
13 September 2013 - 22:02
Henk En Corina:
Hoi Sjoerd en Elena, wat leuk om jullie verhalen te lezen!! Hebben soms
het gevoel of we 'gewoon' jullie buren zijn, daar in Botswana ...
-
15 September 2013 - 16:58
Mvandersteen:
Ha lieve elena en sjoerd, oef, even bijkomen van de skype, wat is het leuk om af en toe even een schimp van jullie op te vangen. Bedankt Sjoerd voor de nieuwe toegevoegde foto's, herken jullie "magic room.." een beetje van skype van vorige keer evenals de dining room... Betonnen vloer is goed gepoetst gisteren, glimt zowaar !!! Mooie foto's ook van de lunch op school alsook de klas van grotere kinderen in da namiddag. Heel veel sterkte nog met de hitte (40 graden pppfff ), en de kerkdiensten in je achtertuin..... Dikke kus voor allebei, liefs van Mia. -
15 September 2013 - 20:36
Gert:
Hallo Elena en Sjoerd,
wow, wat een verhalen. Wat een ander, maar geweldig interessant leven hebben jullie daar.
Ik heb bewondering voor de manier waarop jullie omgaan met het ongedierte en het 'niet missen'
van de luxe die we hier gewend zijn. Zo te lezen zitten jullie daar op de goede plaats.
Ik ben nu al benieuwd naar het volgende verhaal. Groetjes, Gert. -
17 September 2013 - 09:54
Linda:
Ha 2 harde werkers in Botswana,
Geweldig die verhalen hoe het er allemaal aan toe gaat daar. Hoe weinig belangrijk die mensen daar school en afspraken vinden. Onvoorstelbaar voor ons, gehaaste en gestructureerde leventje. Het is een wereld van verschil zo te horen. Jullie doen echt supergoed werk daar. Belangrijk is dat er verandering optreedt daar, maar of dat gaat gebeuren?? Het is echt hakuna matata. De mensen zullen ook wel veel andere problemen aan hun hoofd hebben, primitieve overleving.
Ook superleuk om die foto's te zien. Lijkt nog een redelijk luxe huisje voor jullie, althans voor de begrippen daar. Klinkt wel romantisch elke avond bij kaarslicht eten en vroeg samen de schuit in. Dat houden jullie nog wel samen lange tijd vol zo.
Tot volgende keer op deze site!
Geniet van al het prachtigs.....
Liefs Linda, Evy, Kris en Paul
-
17 September 2013 - 18:22
Daphne:
Hej Afrikaantjes!
Wauw, wat een verschillen toch he! En dan ook echt op alle vlakken, dat lijkt me enorm wennen, maar tegelijkertijd ook SUPER gaaf!!! Fantastisch om jullie verhaal te lezen en om die foto's erbij te zien, daardoor gaat jullie mooi beschreven verhaal nog meer leven. Ik zie echt al helemaal voor me hoe jullie met die beesten samen op de bank zitten, haha
Ga zo door met jullie fantastische werk en ben heel erg benieuwd of jullie a.s. vrijdag al vooruitgang zien!
Liefs, Daphne -
17 September 2013 - 22:24
Helen:
Lieve Elena en Sjoerd,
Wat heerlijk om te lezen hoe jullie Serowe ervaren. Er is zoveel herkenbaarheid in jullie eerste indrukken. De kerk en het dansen en zingen, de armoede en de traagheid van de mensen. De diepe wil om iets te kunnen betekenen om kinderen de kans te geven zich te ontwikkelen. Het enorme verschil in welvaart en cultuur, maar ook grote overeenkomsten en mogelijkheid om met elkaar te communiceren. De humor en het chagrijn.
Wat ziet jullie huisje er prachtig uit! Logisch dat er 'gasten' op bezoek komen. Het went vast wel. Veel groeten aan Ogo, ELisabeth en Mma en heel veel liefs voor jullie.
Helen
P.s. hebben jullie oordopjes nodig?
-
21 September 2013 - 15:46
Marlou:
Lieve Sjoerd en Elena,
Wat leuk om al deze verhalen van jullie te lezen en wat een ervaringen zeg. Jullie maken me aan het lachen.
Maar ook heel mooi, dat jullie back to basic zijn gegaan, hahaha en LBP zo`n toilet is toch niks voor jou, tref voldoende maatregelen om niet hetzelfde mee te maken als twee jaar geleden, zo`n toilet is dan een drama.
Terug in Nederland zijn jullie van alle markten thuis. Sjoerd kan straks alles repareren en na een beetje oefenen bouwt hij zo een huis. En Elena jou wil ik graag vragen als persoonlijk interieur verzorgster;)
Ik heb wel in de gaten dat de leerkrachten daar nog veel van jullie kunnen leren. Hopelijk pakken ze het goed op, zodat jullie na 10 maanden vol vertrouwen en met een voldaan gevoel de school kunnen verlaten.
Hahaha en die witte benen ik zie het al helemaal voor me..
Bedankt voor het adres zal ik nog een aubergine opsturen, of hebben jullie liever rijst;)?
Ik heb echt genoten van jullie verhalen, geniet er nog maar lekker van ik ben heeeeeel blij dat het goed met jullie gaat.
Dikke kus xxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
